استاد ابوالحسن صبا موسیقیدان بزرگ ایرانی در چنین روزی در سال 1336 ه ش دار فانی را وداع گفت . ابوالحسن صبا در سال 1281 خورشیدی در خانواده ای اهل هنر و ادبیات در خانه اجدادی اش واقع در خیابان ظهیرالسلام به دنیا آمد.
پدرش دکترابوالقاسم کمال السلطنه فرزند جعفرخان حکیم باشی معروف به صدرالحکماء و ازنوادگان فتحعلی خان صبا، ملک الشعرای دربار قاجار، بود. وی در نواختن سه تار تبحر داشت. ابوالحسن صبا از سه سالگی آموختن سه تار را نزد پدر آغاز کرد. او تحصیلات مقدماتی را در مدرسه علمیه و سپس در کالج آمریکایی به پایان رسانید و به زبان و ادبیات فارسی و انگلیسی تسلط یافت . ابوالحسن در سال 1308 ه ش به مدیریت مدرسه صنایع ظریفه رشت منصوب شد و قریب سه هزار تن را موسیقی آموخت . صبا از کودکی در نواختن انواع سازهای اصیل ایرانی مهارت داشت، اما شگفتی هنر او را باید از زمان تأسیس مدرسه عالی موسیقی دانست که در سال 1302 ه ش به همت استاد علینقی وزیری در تهران آغاز به کار کرد. تأسیس این مدرسه میدانی برای عرضه مهارت و نبوغ او بود. صبا نوازنده سه تار و ویولون و مسلط به دیگر سازهای ایرانی از شاگردان میرزا عبدالله، درویش خان، علی اکبر شاهی، حسین هنگ آفرین، حسین اسماعیل زاده و علی نقی وزیری و...است . او احیا کننده روش صحیح و قدیمی سه تار نوازی و عضو انجمن و ارکستر هنرستان موسیقی ملی و ارکسترهای رادیو بود . وی همچنین از اولین سازندگان قطعات نوین(غیر ردیفی) در عصر تجدد موسیقی ایرانی به حساب می اید . آثار به یادگار مانده از اوعبارتند از : سه دوره صفحه گرامافون همراه ارکستر مدرسه عالی موسیقی(وزیری، روح انگیز، معروفی، برومند، بدیع زاده، محجوبی و...) و تعدادی نوارهای رادیویی در برنامه "گل های جاویدان" . او هچنین چند ین کتاب از خود به یادگار نهاده است که از میان آنها می توان به جهار دوره آموزش سنتور، سه دوره آموزش ویولون، یک دوره آموزش سه تار و تار و تعدادی یادداشت و مقاله و اظهار نظر در کتاب"موسیقی نامه " اشاره کرد .