به قول بر خی از تاریخ نویسان چنین روزی در تاریخ ایران زمین ، روز مهرگان نام داشته است . ابوریحان بیرونی در کتاب التفهیم در این باره آورده است : مهرگان شانزدهم روز است از مهرماه و نامش مهر . و اندرین روز، افریدون ظفر یافت به بیور اسب جادو ، آن که معروف است به ضحاک و به کوه دماوند بازداشت و روزها که پس مهرگان است همه جشن اند به کردار آنچ از پس نوروز بود و ششم آن مهرگان بزرگ بود و رامروز نام داشت و بدین دانندش .
چنانچه ملاحظه می شود جشن مهرگان آغازش شانزدهم مهر ماه و انجامش امروز یعنی بیست و یکم مهر است . در کتاب
نخبه الدهر نیز آمده است : مهرگان در روز بیست و ششم از تشرین اول و شانزدهم مهر ماه و در میانه پاییز واقع است و شش روز است که آخرین روز آن را مهرگان بزرگ می خوانند چه در این روز انوشیروان پسر بابک تاج بر سر نهاد و آیین ایرانیان در این روز چنان است که پادشاهانشان برای خجستگی روغن بید مشک بر تن می مالند و لباس های پر زر و زیور می پوشند و تاج هایی به شکل خورشید بر سر می نهند .