در چهاردهم رمضان سال67هجری قمری مختار ابن ابی عبیده درکوفه کشته شد. نخستین سابقه مختار در تاریخ اسلام نقلی است که در باره موضع غیر شیعی او با امام حسن ع به او نسبت داده می شود. هنگامی که امام ع در ساباط مدائن جراحت بر داشت و در خانه حاکم مدائن (عموی مختار) سکنی گزید، مختار پیشنهاد کرد تا ایشان را تحویل معاویه داده و حسن نیت خود را نزد معاویه اثبات کند اما عمویش بر آشفت و مختار نیز ساکت گشت . گفته اند که به همین دلیل مختار نزد شیعیان از عثمانیه بود تا این که بعد ها خود را به شیعیان نزدیک کرد . مورخین بطور غالب به مختار چنین نسبت داده اند که او پس از واقعه کربلا مکرر از انتقام از قاتلین امام حسین ع و قیام احتمالی خود سخن می گفته است . قیام وی نیز در شب پنجشنبه چهاردهم ربیع الاول سال 66 ه ق آغاز شد و افراد او با شعارهای" یا منصور امت" و "یا لثارات الحسین" قیام علیه حکومت اموی را آغاز کردند . عاقبت مختار پیروز شد ، اشراف به بصره گریختند و بر خی نیز در خانه هایشان ماندند و به انتظار قضای الهی نشستند . مختار در این زمان با مردم کوفه به عنوان امیر آنها بیعت کرد. او پس از برخی درگیری ها شروع به قتل عاملان واقعه کربلا کرد و در این مسیر شمر بن ذی الجوشن ، عمر بن سعد ابی وقاص و بسیاری دیگر از قاتلان امام حسین ع و یارانش را به کام مرگ فرستاد . او البته بعدها به فکر توسعه مناطق تحت حکومت خود افتاد . مختار سرانجام در در گیری ای که با سپاه شام رخ داشت به همراه چند تن از فرماندهان سپاهش کشته شد .