در چنین روزی در سال هشتم هجری واقعه فتح مکه رخ داد . تا سال هشتم هجرت علیرغم پیروزی های چشم گیر تازه مسلمانان و جذب و جلب افراد بسیار به سوی دین اسلام ، اما شهر بزرگ مکه وبویژه کعبه معظمه در تصرف بت پرستان و مشرکان باقیمانده و بت پرستى درآنجا رایج بود . در این زمان مشرکان به پیروی از آباء و اجداد خود ، تعداد سیصد و شصت بت را در کعبه نصب کرده بودند و آنها را مورد پرستش قرار می دادند . حضرت محمد(ص) در این هنگام با ده هزار نفر بطرف مکه حرکت کردند و این شهرمقدس را بدون هیچ گونه درگیری با کفار فتح نمودند. حضرت محمد(ص) چون به مکه رسیدند اعلام کردند هرکس به خانه رود و دررا به روی خود ببندد درامان است و هرکس به مسجد الحرام برود درامان است. پس ازآنکه یاران پیامبر مکه را فتح کردند ، پیامبر اکرم (ص) برای زدودن آخرین نمود های کفر به سوی خانه کعبه رهنمون شدند . پیامبر( ص) در کنار خانه خدا پیاده شد به شکستن بتها پرداخت. بزرگ بتها، هبل بود که پیامبر( ص) با چوبى به آنها اشاره می کرد و این آیه را مىخواند : قل جاء الحق و زهق الباطل ان الباطل کان زهوقا. بگو که حق آمد و باطل نابود شد که هر آینه باطل نابود شدنى است . براى انداختن چند بت بزرگ از فراز دیوار کعبه، به فرمان پیغمبر (ص ) امیر المؤمنین على (ع ) پا بر کتف مبارک پیامبر (ص) گذاشت و بتها را بزیر افکند.
در روابط انسانی به ویژه در جنگ ها ، شگفت انگیز است که توجه شود؛ در تصر ف مکه ، قطره ای خون هنگام فتح آن ریخته نشد و انتقامی گرفته نشد . و رسول صلح و سلامت و محبت، ذات دین اسلام را در عفو و گذشت ، حتی نسبت به سر سخت ترین دشنمان خویش نشان داد.